Το 1986 ο ζωγράφος, σκηνοθέτης, σκηνογράφος, συγγραφέας και ακτιβιστής Ντέρεκ Τζάρμαν ανακαλύπτει ότι είναι φορέας

του ιού HIV και αποφασίζει να μετακομίσει σ’ ένα αγρόκτημα στο Κέντ της Μεγάλης Βρετανίας και να φτιάξει έναν τεράστιο κήπο. Εκεί αρχίζει να γράφει τα ημερολόγια του, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα σε ένα αβέβαιο μέλλον και σ’ ένα παρήγορο παρόν, μεγαλώνοντας διαφόρων ειδών φυτά, στοχαζόμενος παράλληλα την προσωπική του διαδρομή.

 Αυτή η περίεργη μίξη αστικού και υπαίθριου, στάθηκε η αφορμή για τον Jack Cooper να ονομάσει το καινούργιο του μουσικό πρότζεκτ Modern Nature, δανειζόμενος τον τίτλο των ημερολογίων του Βρετανού σκηνοθέτη. Έχοντας προϋπηρετήσει σε διάφορα σχήματα του ευρύτερου ανεξάρτητου ήχου - The Beep Seals,Mazes και τα τελευταία χρόνια με τους Ultimate Painting – αποφάσισε να συμπράξει με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και να φτιάξει ένα απ’ τα πιο ενδιαφέροντα ακούσματα των τελευταίων χρόνων.

Συνεπικουρούμενος κατά κύριο λόγο από τον πληκτρά και νεότερο μέλος των Beak,Will Young, τον σαξοφωνίστα Jeff Tobias των Νεοϋορκέζων jazz-noise Sunwatchers και τον ντράμμερ των Woods, Aaron Neveu, κατάφερε να φτιάξει μια all star καλοκουρδισμένη μηχανή που απορρόφησε τις επιρροές απ’ όλα τα προηγούμενα συγκροτήματα και έβγαλε ένα συναρπαστικό ηχητικό αποτέλεσμα. Το κινηματογραφικό Bloom μας εισάγει στο δίσκο με χειμωνιάτικη νοσταλγική διάθεση για να έρθει το Footsteps και να μας βάλει σε kraut μονοπάτια ανεβάζοντας στροφές. Τα Criminals και Seance θυμίζουν πιο πολύ την τραγουδοποιία  των Ultimate Painting,ενώ στο Nightmares είναι τα σύνθια του Will Young που έρχονται να στοιχειώσουν το κομμάτι. Για να φτάσουμε αισίως στην κορυφαία στιγμή του δίσκου, το Peradam, η Radioheadική εισαγωγή του οποίου καταλήγει σε ambient στροβιλισμούς. Το χορευτικό –όσο και όπως θα μπορούσε κάποιος να χορέψει με τέτοια μουσική- Nature φέρνει τον δίσκο στην κατακλείδα του η οποία έρχεται με το δυστοπικό Devotee. 

 Καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου, επικρατεί μια αίσθηση κυκλικών επαναλαμβανόμενων μοτίβων τα οποία άλλοτε περιμένεις να ξεσπάσουν και άλλοτε να μην τελειώσουν ποτέ. Ο χαρακτηριστικός ήχος της Bella Union αποτελεί σήμα κατατεθέν και γι’ αυτό το εγχείρημα. Ο ίδιος ο Cooper,εντυπωσιασμένος απ’ την επίσκεψη στην αγροικία του Τζάρμαν και την αρμονία του εξωτερικού περιβάλλοντος της ακτογραμμής του Dungeness, παραλλήλισε το ηχητικό ταξίδι του δίσκου ως ένα πυρηνικό εργοστάσιο μέσα σε απέραντα λιβάδια.

«…Αλλά ο άνεμος δεν σταματάει για τις σκέψεις μου. Μαστιγώνει τις χαλικένιες εκτάσεις χτυπώντας ρυθμικά κύματα πάνω στις υγρές τους επιφάνειες, που αστράφτουν σκληρά και μεταλλικά μέσα στην νύχτα, πάνω απ’ την παραλία θροΐζοντας τους πεθαμένους σχοίνους  και τις σκελετικές μποράντζες, τρέχοντας σε ρυάκια μέσα απ’ το ξηρό γρασίδι – καθώς κάθομαι εδώ μέσα στο σκοτάδι κρατώντας ένα κερί που ρίχνει την διαιρεμένη μου σκιά κατά πλάτος του δωματίου και μαζεύει τις σκέψεις μου στην φλόγα σαν τους σκόρους.» Derek Jarman, Modern Nature

Zork