Η παραγωγός του σταθμού, Εύη Παπαγιάννη, κρατάει μικρές σημειώσεις κατά τη διάρκεια της ακρόασης ενός τραγουδιού...

Τώρα έχω ένα ψεύτικο δόντι.

Τα βράδια ονειρεύομαι πως μου πέφτει - βάζω τα δάχτυλά μου και το τραβάω, γυαλιστερό πορσελάνινο. Δεν πονάει, μόνο με πιάνει πανικός, ψάχνω τα χαρτάκια στις τσέπες του μπουφάν μου (μήπως και βρω το τηλέφωνο του οδοντιάτρου) χωρίς αποτέλεσμα. Γνωρίζω ήδη από πρώτο χέρι πως τα όνειρα είναι αδιέξοδα.

Έξω από το Τριανόν υπάρχει μια μεγάλη αφίσα ταινίας του Αλμοδόβαρ. Προσπάθησα να θυμηθώ αν έχω δει έστω και μια ταινία του αλλά δεν τα κατάφερα - βγάζει όμως νόημα να είναι ο αγαπημένος σκηνοθέτης της Στέλλας σου, αυτό προδίδουν οι ροζ και πράσινοι και μωβ βαμμένοι τοίχοι του σπιτιού της.

Θυμάμαι που επέκρινες την αισθητική του δωματίου μου. Μου κάνει εντύπωση, πως σε αυτή δεν είδες ποτέ την περίπλοκη απλότητα του Αγγελόπουλου. Ένα λευκό ολόγυρα, που γίνεται γαλάζιο όταν σκοτεινιάζει, και αυτά που με φτιάξανε - βιβλία, λουλούδια, μια φωτογραφία των γονιών μου. Πολλά μικρά κεριά - όχι για να γεμίζει ο χώρος, αλλά από φόβο, μην μείνω κάποιο βράδυ από ρεύμα και με καταπιεί η σιωπή και το σκοτάδι. Το ήξερες, άραγε, πως σε κάθε μικρή γωνιά, σε κάθε σχεδόν ντουλάπι, έχω ένα κουτί με σπίρτα;

Φοβάμαι μην πεθάνουν οι γονείς μου, και δεν προλάβω να τους πω πόσο μόνη έζησα.

Ακούτε την Εύη Παπαγιάννη, τις μουσικές επιλογές και τις ιστορίες της
κάθε Κυριακή 18:00-20:00
με την εκπομπή Dead Moon Nights