Skip to main content

Μουσικά Νέα

Mark Lanegan – Εις μνήμην (25 Νοέμβρη 1964 – 22 Φλεβάρη 2022)

Μαρκ Ουϊλιαμ Λάνεγκαν ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, μουσικός και συγγραφέας. Υπήρξε μέλος του ροκ συγκροτήματος Screaming Trees από την σκηνή του γκραντζ κινήματος, με έδρα του Σιάτλ, στην Πολιτεία της Ουάσινγκτον.

Ήταν στενός φίλος του Κερτ Κομπέιν των Nirvana, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στον πρώτο του προσωπικό δίσκο “The Winding Sheet” στην δισκογραφική εταιρία Sub Pop, με έδρα και αυτή το Σιάτλ.

Ο Μαρκ Λάνεγκαν ήταν μια βασανισμένη ψυχή· για πολλά χρόνια πάλευε με τους δαίμονές του. Είχε υπάρξει χρήστης ηρωίνης – για ένα διάστημα ζούσε στους δρόμους. Για χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα με το αλκοόλ, ενώ ο ευαίσθητος ψυχισμός του δεν έκανε τα πράγματα ευκολότερα.

Σπουδαίος ερμηνευτής, μετά την διάλυση των Screaming Trees και παράλληλα με την προσωπική καριέρα του, συνεργάστηκε με πληθώρα σημαντικών μουσικών του “εναλλακτικού” ροκ: με τους Queens of The Stone Age, την Isobel Campbell, τους UNKLE, την P.J. Harvey, ενώ πρόσφατα μας χάρισε ένα όμορφο ντουέτο μαζί με τον ηθοποιό και θρύλο της κάντρι, Κρις Κριστόφερσον, στον πρόσφατο δίσκο του Moby για λογαριασμό της γερμανικής δισκογραφικής Deutsche Grammophon.

Πολυγραφότατος μουσικός, δεν δίστασε να πειραματιστεί με την ηλεκτρονική μουσική. Πάντα, όμως, η βαθειά, βαρύτονη φωνή του με πονεμένη, αλλά στιβαρή και περήφανη ερμηνεία, έδινε διαστάσεις επικές ακόμα και σε μια λιτή ενορχήστρωση με μια ακουστική κιθάρα. Με την μουσική και τα βιβλία του προσπαθούσε, όπως το βλέπω, να επικοινωνήσει τους φόβους και τις αγωνίες του, τόσο όταν ήταν χρήστης, όσο και όταν “καθάρισε”.

Τα τελευταία του χρόνια ζούσε στην Ιρλανδία με τη σύζυγό του, όπου και αναπαύτηκε, έχοντας καταπονηθεί από τις μάχες του, και έχοντας περάσει μεγάλη ταλαιπωρία, καθώς πέρασε κωρονοϊό (γι’ αυτή την εμπειρία έγραψε στο πρόσφατο βιβλίο του).

Θα τον θυμάμαι πάντα, για τα τραγούδια που τραγούδησε, και τις τρεις φορές που τον παρακολούθησα επί σκηνής, συνεσταλμένο, να τραγουδάει τα δικά του σκοτεινά, μα και τρυφερά, ιδιότυπα “μπλουζ”.

του Κώστα Μαζιώτη

όπως πρωτοδημοσιεύτηκε στη σελίδα "Τοποτηρητής"

  • Δημιουργήθηκε στις