Η παραγωγός του σταθμού, Εύη Παπαγιάννη, κρατάει μικρές σημειώσεις κατά τη διάρκεια της ακρόασης ενός τραγουδιού...

Ήθελα να σου πω νωρίτερα, όμως ακουγόσουν τόσο ενθουσιασμένος με τη νέα σου δουλειά. Ονειρεύτηκα πως ήμασταν μαζί. Και θα θελα να ξέρεις πως μοιάζεις να έχεις μέσα σου ένα εκατομμύριο ιστορίες από άλλες εποχές, από εκατομμύρια ξημερώματα σε νωπά πεζοδρόμια του κόσμου. Έξω από το θέατρο που πρωταγωνιστούσε η Σύμπιλ Βέην. Θα μπορούσες να είσαι ο εραστής της Ναΐδος, ή η ιστορία σου να εμπνεύσει το «Μάτια ερμητικά κλειστά». Όμως, λίγο πιο έντονα, αισθάνομαι πως έχεις τη θαμπωμένη λάμψη της Ελλάδας των προηγούμενων δεκαετιών, σαν να είσαι η τελευταία ανάσα της ίδιας σου της πόλης που αργοπεθαίνει.

Είχα στο νου μου κι άλλα, όμως κάτι με πλήγωσε. Αργότερα, βλέποντας το «The punk singer», σκεφτόμουν πως η Kathleen Hanna κάπως μοιάζει της κοπέλας σου (ή, ακριβέστερα, το αντίθετο) και με έπιασε μια θλίψη, που δεν θα είμαι ποτέ το κορίτσι της πρώτης επιλογής και της πρώτης γραμμής, με τα αδύνατα πόδια και τις συγκλονιστικές ιδέες. Φαντάζομαι θα πεις ότι, ως συνήθως, δεν βγάζω νόημα – όμως, τελικά μεταξύ τους οι σκέψεις μου δεν είναι εντελώς παράταιρες .

Εσύ ήρθες αργά στον κόσμο, φέροντας μέσα σου όλα τα πάθη κι όλους τους πόθους της οικουμένης, κι εγώ ήρθα νωρίς, σαν εφταμηνίτικο μωρό με λειψά όργανα και αδύναμη καρδιά.

Ακούτε την Εύη Παπαγιάννη, τις μουσικές επιλογές και τις ιστορίες της
κάθε Κυριακή 18:00-20:00
με την εκπομπή Dead Moon Nights