Προχθές, 7 Ιουλίου 2022, ο τεράστιος Mark Wilkins (ή Mark Astronaut ) μας “άφησε” για να περάσει στο πάνθεον των αθανάτων ηρώων ή αντιηρώων (όπως νομίζει ο καθένας)

των εφηβικών μας χρόνων και της πρώτης νιότης μας. Γεννήθηκε 27 Αυγούστου του 1954 στο Heradforshire (προάστιο του Λονδίνου). Γόνος εργατικής οικογενείας, ασχολήθηκε από νωρίς με τα καλλιτεχνικά ,αρχικά σαν ποιητής και στη συνεχεία ως μουσικός και σύνθετης. Σταθερός ακόλουθος της ελευθεριάζουσας κουλτούρας, όπως αυτή εκφραζόταν στην underground rock σκηνή των 70ς. Θιασώτης των free festivals και φίλος των Gong, Here and Now,κλπ.

Το 1977 εκφράζει τις συνθετικές και μουσικές του αναζητήσεις, σχηματίζοντας τους Restricted Hours που σε ένα χρόνο μετονομάζονται σε The Astronauts και αποτελούν πλέον το μουσικό του όχημα για 45 χρονιά. Πάντα σεμνός και ταπεινός, πιστεύοντας στη συλλογικότητα της μουσικής δημιουργίας, πότε δε βγήκε μπροστά από τη μπάντα, καίτοι όλη η μουσική και οι στίχοι ήταν δικά του δημιουργήματα. Κυκλοφορούν αρχικά δυο 7” ep και συμμετέχουν σε πολλές DIY κασσετοσυλλογες .

Το 1981 κυκλοφορούν το αριστουργηματικό άλμπουμ Peter Pan Hits the Suburbs για να ακολουθήσει το 1983 το  -επίσης αριστουργηματικό - It’s all done by mirrors. Έκτοτε κυκλοφορήσαν αρκετά ακόμα άλμπουμ και 7”ς, μέχρι πρόσφατα, όλα εξαιρετικής μουσικής και κυρίως στιχουργικής δημιουργίας. Οι στίχοι μαχαίρια που σφάζουν με το γάντι, η μουσική εξαιρετική που συνδύαζε το post punk και το anarcho punk με το psych rock και τη folk. Σε όλες τις κυκλοφορίες οι μουσικοί αλλάζουν με μόνη σταθερή αναφορά τον Mark.

Τους γνώρισα το 1983 με το δεύτερο άλμπουμ τους, It’s all done by mirrors, και έκτοτε τους λάτρεψα κ τους λατρεύω μέχρι σήμερα.

Θυμάμαι το 1991 όταν τους είδα πρώτη φορά live στο Robbey στο Λονδίνο,την έκπληξη στο πρόσωπο του Mark όταν έμαθε ότι ήμουν από Ελλάδα, μιας και μόλις μια εβδομάδα περίπου νωρίτερα ένας πολύ στενός μου φίλος τους είχε δει στο ίδιο μέρος ...2 στα 2!

Στα live τους το κοινό ήταν μετρημένο στα δάχτυλα…. Όταν τους είδα εγώ ήμασταν μόνο 2 άτομα! Εγώ και ο Daevid Allan των Gong! Αλλά οι Astronauts πάντα σέβονταν το κοινό τους ακόμα κι αν αποτελούνταν από ένα μόνο άτομο. Τη βραδιά που τους είδα είχε αρρωστήσει ο ντράμερ και έπαιξαν μόνο κιθάρα,μπάσο,φωνή… Ήταν μαγικό! Φυσικά είχαν κοινό στην Ελλάδα που τους λάτρευε και τους λατρεύει ακόμα, απόδειξη οι ασφυκτικά γεμάτες εμφανίσεις τους, η πρώτη σαν The Otters και μετά σαν   The Astronauts. Πάντα θα τον αγαπάμε κ θα τον θυμόμαστε μέσα από τη μουσική του!

Protest Song 

I live my own life - do what I want - say what I mean
And you've got your own hope - strange ambition - different dreams
So who are you to say I'm wrong?
And who am I to say I'm right?
Though we live in separate ways, why do we argue, always fight?

A man who disagreed with a regime was termed a rat.
One night, some men came round - "we've read your books, we'd like a chat"
And then they kicked him round the cell
With cigarettes they burnt his face
Said "Remember, we're the law. Do you love your family, your dwelling place?"

And it seems that fools control the world, the nuclear button, the poison pen.
Most of us are in the dark, but then we're only little men.
But little men have mouths to feed
And little men don't want to kill
So little men are never told unless, of course, the earth stands still.

We have got a chant, ain't got a chorus, ain't even got a name
But it helps us through the night to know we don't share the blame
It's just another protest song ("Oh what a pretty protest song")
With words to try and make you think ("I think I'll go and have a drink")
But come the dawn resume your search for your ultimate power
Your missing link.

Links:

1.DISCOGRAPHY: https://www.discogs.com/artist/722170-The-Astronauts-5

2.ΒΙΒΛΙΟ:https://strummerradio.com/index.php/news/14-vivlia/485-astronauts

https://www.amazon.com/Survivors-Years-Astronauts-Marcus-Blakeston/dp/B09NHCD9J5

3.NTOKYMANTEΡ: https://vimeo.com/46843530

Jim Bull για το Strummer Radio
Mutants on Parade
κάθε Τρίτη 16:00 - 18:00