για τους Dead Can Dance στη Θεσσαλονίκη

And the spirit of life is the will to carry on

…με την πεποίθηση πως η ζωή (οφείλει να) συνεχίζεται κλείσαμε τα εισιτήρια ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο. όταν ακόμα κάτω από τη σκιά της πανδημίας ήταν αβέβαιο όχι μόνο το αν τελικά θα πραγματοποιηθούν οι προγραμματισμένες εμφανίσεις των Dead Can Dance αλλά και το πώς θα είναι η ζωή μας – καθαυτή – πέντε μήνες αργότερα, το Μάιο του '22.

I am disabled by fears
Concerning which course to take
When memory bears witness to
The innocents consumed in dying rage

Παραμερίζοντας έναν ακόμα φόβο, αυτόν της (προσωπικής) έλλειψης συνάφειας μεταξύ των τωρινών μουσικών μου προτιμήσεων και της μουσικής των Αυστραλών Dead Can Dance βρέθηκα/με έξω από το - νεόχτιστο με αρχές στιβαρού μοντερνισμού - Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Άλλωστε μια συναυλία είναι ο προορισμός και το να ευχαριστιέσαι το ταξίδι προς αυτόν είναι μέρος του προγράμματος.

Μεσήλικες ακροατές η πλειοψηφία, people like us δηλαδή, αποτελούν το πιο αντι-hipster συναυλιακό κοινό που μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου από χρόνια. Αυτό από μόνο του φυσικά και μπορεί να προσμετρηθεί στα θετικά, αφήνει όμως χώρο στην ερώτηση …

Τι μπορεί να σημαίνει το έλλειμμα νεότερων ακροατών της σκοτεινής μουσικής ενός εκ των επιδραστικότερων εκπροσώπων του dark wave/post punk (αρχικά τουλάχιστον) και art rock/avant-garde; Κι αυτό παρότι στην παρέα μας είχαμε τη Δ. των 10 ετών, μία εκ των δύο νεότερων παρευρισκόμενων.

With every generation comes
Another memory lapse
See the demonstrations of
Failing to learn from our past

Θεσσαλονίκη 2022, Μάιος, 21

Εκπληκτική η φωνή της ξυπόλητης Lisa με το λευκό φόρεμα, στιβαρός Brendan – φωνή, κιθάρα και μπουζούκι –, κάτι παραπάνω από άρτια δεμένη η 5μελής μπάντα γύρω τους. Καλοκουρδισμένο με ακρίβεια το σεπτέτο με πλήθος εναλλαγών στη σκηνική παρουσία των μελών μας προσφέρουν ένα πλήρως επικαιροποιημένο best of των τραγουδιών τους που προκαλεί ανατριχίλες – πολλές ή και περισσότερες – άσχετα με το πόσο είχε προαποφασίσει ο καθείς πως τον αφορά ή όχι η μουσική της μπάντας πλέον.

Κορυφαία στιγμή για εμένα η εκτέλεση του «In Power We Entrust the Love Advocated» - μέσα από την πρώτη τους ever κυκλοφορία, το EP «Garden Of The Arcane Delights» του 1984- με την ερμηνεία του Brendan Perry να μου φέρνει αυθεντικά και καθόλου νοσταλγικά ευτυχώς δάκρυα στα μάτια. Ίσως για δεύτερη επιλογή να έβαζα το θρυλικό Cantara του οποίου την ύπαρξη είχα ξεχάσει και η ακρόασή του έγραψε μέσα μου όπως τη φορά που το πρωτάκουσα πιάνοντάς με πραγματικά απροετοίμαστο!

Frail of heart renounce all fear.
Locked away inside all these years.
Remain in light, renounce all fears.
For you have been mesmerized.
Break this spell of silence.

Τα τραγούδια που επέλεξαν να παίξουν οι Dead Can Dance στην εμφάνισή τους στη Θεσσαλονίκη – όπως ακριβώς και στα προηγούμενά τους live στη φετινή τους περιοδεία – ήταν τα ακόλουθα:

I thought that you knew it all
Well you've seen it ten times before.
I thought that you had it down
With both your feet on the ground.

lemon & Nek