Don’t forget about ’jesus

Ηeadliners στη συναυλία του Release Festival στις 8 Ιουνίου ήταν οι Bauhaus και Opening act  οι dEUS - αμέσως μετά τους δικούς μας Youth Valley και Strawberry Pill - ﮲ εγώ όμως πήγα για το group με τον μελωδικό θόρυβο από τη Σκωτία. Ήταν η πέμπτη φορά που εμφανίζονται στη χώρα μας οι Jesus and the Mary Chain, η τέταρτη που τους είδα και έμοιαζε με την πρώτη φορά – σχεδόν 25 χρόνια πριν –

έμοιαζε υπέροχα.

Με το μέσο όρο ηλικίας στην χθεσινή συναυλία υψηλότερο από άλλες και το βάρος του χρόνου  διαφορετικό για την καθεμία/ τον καθένα από εμάς, ήταν απλώς όμορφο να περπατάς πλάι-πλάι με την αγαπημένη σου μπάντα, σε ένα ταξίδι αναμνήσεων που άγγιξαν με την χάρη της ωριμότητας και τη συγκίνηση της νοσταλγίας. 

Παροτρύνοντάς μας να βιώσουμε τη συναυλία μετωπικά, η setlist του συγκροτήματος, που διέτρεξε τα 32 χρόνια στη δισκογραφία τους, ήταν ο ιδανικός φόρος τιμής για αυτή την ιδιαίτερη σχέση με τους οπαδούς του. Από το I love rock and roll του munky στα 1998 και το teenage lust ή το far gone and out, μέσα από το honey’s dead 6 χρόνια νωρίτερα στο under the April skies και το darklands από το ομότιτλο άλμπουμ –  35 ολόκληρα χρόνια νωρίτερα –  και φυσικά το άλμπουμ – αφετηρία για αυτό που άλλοι ονομάσανε shoegazing, κάποιοι θορυβώδη pop και όλοι σχεδόν απολαύσανε μετέπειτα, το psychocandy  δηλαδή του 1985 με το απόκοσμα όμορφο just like honey, κανένα τραγούδι δεν φάνηκε παράταιρο η βεβιασμένο. Οι νωχελικές κινήσεις του Jim Reid με την κιθάρα του χαμένου στο καπνό William ήταν εναρμονισμένες με αυτό το μουσικό soundtrack στις προηγούμενες δεκαετίες  της ζωής μας. 

Και εάν στην αρχή, εγώ τουλάχιστον τρόμαξα με την χαμηλότερη από ότι έχω συνηθίσει ένταση για τα δεδομένα τους, οι αδερφοί Reid απέδειξαν ότι κάποια live μπορούν να γίνονται καλύτερα με τα χρόνια, λιγότερο χαοτικά, χωρίς τσακωμούς ίσως, πάντα όμως με την ίδια πίστη στο όνομά τους, ευλαβικά ασεβείς. To reverence, cracking up και some candy talking, από τα καλύτερα τραγούδια στη χθεσινή συναυλία, εάν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια. Και όσο πικραμένα ανταπάντησα goodbye στο bye-bye του Tom Barman, σίγουρα είναι εις το επανιδείν για το αγαπημένο soundtrack μου, στα 90s… don’t forget about jesus. 

evie

with Grace, 10:00 – 12:00, κάθε τελευταίο Σάββατο του μήνα