Το 1974 ήταν ζόρικοι καιροί για την Βόρειο Ιρλανδία. Ήταν η εποχή που ακόμη αποκαλούν “Troubles” (οι Ταραχές).

Οι εχθροπραξίες ανάμεσα στον IRA (Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός) και τον Βρετανικό Στρατό είχαν αγγίξει εξαιρετικά υψηλά επίπεδα έντασης. Κάθε μέρα σημειώνονταν βομβιστικές εκρήξεις και οδομαχίες στο Μπέλφαστ και αλλού. Από τις Ταραχές δεν ξέφυγαν ούτε οι ροκ συναυλίες, με αποτέλεσμα όλα τα μεγάλα ονόματα να ακυρώνουν τις εμφανίσεις τους εκεί.

Εκείνη την περίοδο ο σπουδαίος μπλουζ ροκ κιθαρίστας Rory Gallagher βγήκε σε περιοδεία, κάτι που έκανε συνέχεια. Θεωρούταν ο πιο σκληρά εργαζόμενος αστέρας της ροκ, μιας και, ενώ βαριόταν τις ηχογραφήσεις και τις ολοκλήρωνε ξεπετώντας τες σε δυο εβδομάδες, από την άλλη δεν χόρταινε να παίζει ζωντανά. Το χειμώνα του 1974, λοιπόν, ο Rory και η μπάντα του έπαιξε σε τρεις πόλεις του “Σμαραγδένιου Νησιού”: Στο Κορκ, από όπου καταγόταν, το Δουβλίνο και στο Μπέλφαστ. Ειδικά εκεί την παραμονή της συναυλίας σημειώθηκαν εκρήξεις, οπότε όλοι περίμεναν να ακυρωθεί η συναυλία. Προς μεγάλη χαρά των ροκάδων της πρωτεύουσας της Βόρειας Ιρλανδίας ο Rory δεν μάσησε και εμφανίστηκε στο Belfast Ulster Hall μαζί με την παρέα του: τον Gerry McAvoy στο μπάσο, τον Lou Martin στο ηλεκτρικό πιάνο και τον Rod de’Ath στα τύμπανα.

Αξίζει να παραθέσω τα λόγια ενός Βορειοϊρλανδού δημοσιογράφου που κάλυψε την εκδήλωση (μετάφραση δικά μας): 

 “Ποτέ δεν έχω δει κάτι τόσο όμορφο, τόσο ανεβαστικό, τίποτα που να προσφέρει τόση χαρά, όσο όταν ο   Gallagher και η μπάντα βγήκαν στη σκηνή. Όλοι στο κοινό στέκονταν όρθιοι, ζητωκραύγαζαν, φώναζαν,   ούρλιαζαν, κρατούσαν ψηλά τα χέρια τους και αγκάλιαζε ο ένας τον άλλο. Και τότε, σαν μια οντότητα όλο το   κοινό κράτησε ψηλά τα χέρια του σχηματίζοντας το σήμα της ειρήνης. Χωρίς να ακούγομαι αφελής ή   υπερβολικά συναισθηματικός, ήταν μια από τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές της ζωής μου. Ήταν κάτι   παραπάνω από απλά ροκ’ν’ρολ. Ήταν κάτι σημαντικότερο, κάτι πιο πολύτιμο..”

 Οι εμφανίσεις της περιοδείας αυτής ηχογραφήθηκαν και έτσι προέκυψε το διπλό LP “Irish Tour ‘74”. Στη   wikipedia αναφέρεται ότι έχει πουλήσει δύο εκατομμύρια αντίτυπα. Κάτι τέτοιο δεν κατάφερα να το   εξακριβώσω. Είναι όμως γεγονός ότι το άλμπουμ γνώρισε σημαντική απήχηση. Αν αυτό λέει κάτι, στα ‘90ς που   έβγαινα από την εφηβεία μου και ψαχνόμουν ως ακροατής, καταλάβαινα διαβάζοντας ότι αυτό το διπλό LP   κατέχει μια ιδιαίτερα σημαντική θέση στον “μαγικό κόσμο της ροκ”! Στα μανιασμένα ριφς της ηλεκτρικής   κιθάρας με τον βρώμικο ήχο της “οσμίζεσαι” την ένταση που επικρατούσε στους δρόμους του Μπέλφαστ εκείνα τα ταραγμένα χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα σύνολο τραγουδιών παιγμένων από σπουδαίους μουσικούς στο απόγειο της ακμής τους, οι οποίοι ήταν παρόντες σε ταραγμένες εποχές. 

του Κώστα Μαζιώτη

όπως πρωτοδημοσιεύτηκε στη σελίδα "Τοποτηρητής"