Συνέντευξη: Youth Valley

Youth Valley. Δημιουργική εσωστρέφεια, απελευθέρωση συναισθημάτων και σύγχρονη παστέλ αισθητική. Η εγχώρια κιθαριστική pop στα καλύτερά της.
by Nikos Pierrepoint

Ήταν στα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου θυμάμαι, σε περίοδο που βρισκόμουν στην αλλοδαπή, όταν και “έπεσα” διαδικτυακά πάνω σε ένα νέο upload ενός τραγουδιού στη video clip εκδοχή του. Άγνωστο το συγκρότημα, προερχόμενο από την Ελλάδα όπως αντιλήφθηκα, και παρά το ότι είμαι εξόχως δύσπιστος με τα εγχώρια μουσικά σχήματα στον χώρο της εναλλακτικής pop/rock σκηνής, διεπίστωσα από τα πρώτα δευτερόλεπτα ότι κάτι ενδιαφέρον υπάρχει εδώ…
Ήταν το υπέροχο Young Sad Lovers, που 4 και πλέον μήνες μετά, με στοιχειώνει ακόμη.

Ήταν από τη μία η πολύ καλή σύνθεση που πλαισιώνεται από τα εξαίσια και απολύτως ταιριαστά ανδρικά φωνητικά και από την άλλην αυτή η υπέροχη αισθητική του video clip που μόνο Έλληνα δημιουργό – σκηνοθέτη δεν προδίδει.
Για τον ήχο και την ερμηνεία υπεύθυνοι είναι οι αγαπητοί και ανερχόμενοι Youth Valley και για την άριστη και νεωτερική σκηνοθεσία η φωτογράφος Αλεξάνδρα Διονά.

_{Youth Valley - Young Sad Lovers (Official Video)}

Με τον αμέριστο ενθουσιασμό να με καταλαμβάνει, η μπάντα ανταποκρίθηκε πρόσχαρα στην επιθυμία μου να κάνουμε μια κουβέντα – συνέντευξη για την απαρχή, το παρόν και το μέλλον του συγκροτήματος.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που μου διαθέτετε παιδιά για αυτή την συζήτηση που θα καταστήσει τους αναγνώστες μας περαιτέρω ενήμερους για το ποιοι είναι, τι πρεσβεύουν και τι επιδιώκουν οι Youth Valley με όχημα την καλλιτεχνική τους υπόσταση. Ας μεταβούμε στην απαρχή όλων. Πότε, πώς και γιατί προέκυψε η ανάγκη σχηματισμού της μπάντας;

Joseph: Εμείς ευχαριστούμε, είναι πολύ μεγάλη τιμή που ενδιαφέρεστε για κάτι που δημιουργήσαμε, αλλά και φοβερή κινητήριος δύναμη για να το ξανακάνουμε, πραγματικά είμαστε ευγνώμονες.
Η ιστορία μας λοιπόν έχει ως εξής: Το 2019 προσπαθήσαμε παρέα με τον χρόνια μουσικό και φίλο μου George P. να ανακαλύψουμε το κατά πόσον η τέχνη και η έκφραση μέσω αυτής, κρύβει μέσα της απαντήσεις για τη ζωή του καθενός και η μετουσίωση των νευρώσεων σε τέχνη αποτελεί εν δυνάμει ένα πολύ βασικό στοιχείο της κατανόησης του εαυτού και πιθανότατα μέρος της ψυχοθεραπείας μας. Μπορεί λοιπόν κανείς να πει ότι ξεκινήσαμε χωρίς ιδιαίτερους στόχους, κυρίως εξερεύνηση αλλήλων και της παραπάνω υπόθεσης.

Δεν θα μακρηγορήσω, αλλά αξίζει να πω πως όταν ανταλλάξαμε τις πρώτες μας ιδέες ήταν υπέροχο συναίσθημα. Πρώτο βγήκε το Young Sad Lovers, όπου ακούγοντας το συγκινητικό ριφ του ρεφρέν στην κιθάρα που είχε φτιάξει ο G. ψέλλισα τους στίχους “where are you, I missed you my other”. Ένιωσα ότι κάτι είχε βρεθεί. Και μαζί με αυτό ένιωσα την ανάγκη όλου του κόσμου να σμίξει με έναν παλιό φίλο, συγχωρώντας τον, αγκαλιάζοντάς τον, είτε αυτό είναι ο εαυτός, είτε ένας παλιός έρωτας, είτε ένας σύντροφος που επέστρεψε από ταξίδι που κανονικά δεν περίμενε κανείς να επιστρέψει. Συνεχίσαμε τη διαδικασία αυτή παίζοντας με δύο κιθάρες σε ένα σπίτι, μέχρι που γνωρίσαμε τον Dean μέσω ενός κοινού αγαπημένου φίλου. Μπήκαμε στο band practice studio αμέσως, όπου τα ντραμς του Dean και οι ενισχυτές φύσηξαν ακόμη λίγη πνοή στα νέα τραγούδια. Φωνάξαμε τον Άλεξ Μπόλπαση να μας πει τη γνώμη του και μετά από λίγους μήνες ήμασταν ήδη στο στούντιό του και ηχογραφούσαμε τα τρία κομμάτια “Untouched”, “Father Forgets” και “Young Sad Lovers” ένα πακέτο κατάθεσης ψυχής, το οποίο κατέληξε να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του ’20 σε digital μορφή ως “Youth Valley EP”.

Η σύνθεση της μπάντας πλέον έχει αλλάξει. O George P. έφυγε, μείναμε για κάποιο διάστημα δύο, εγώ με τον Dean, αλλά τώρα είμαστε πιο δυνατοί και δεμένοι από ποτέ, πέντε στο σύνολο:
Joseph – Lead Vocals, Guitars
Dean – Drums, Percussion, vocals
Argyris – Lead guitars
George V.– guitars, vocals
Clyde – bass, vocals

Δηλώνετε θιασώτες της μουσικής των The Smiths, DIIV, My Bloody Valentine, The Cure και άλλων συναφών συγκροτημάτων. Αν αποτολμούσαμε να το επιμερίσουμε και να αναφερθεί ο καθένας σας σε έναν δίσκο ή ένα τραγούδι ή ακόμα και σε μια συγκυρία που τον όρισε ως μουσικό στην πορεία, ποια θα ήταν η απάντηση;

Dean: Προσωπικά, η ανάγκη μου να ασχοληθώ και να συνεχίζω να ασχολούμαι με τη μουσική δεν πήγασε από κάποιον συγκεκριμένο καλλιτέχνη ή κάποιο συγκεκριμένο άλμπουμ. Ο ενθουσιασμός και το ενδιαφέρον για την ίδια τη μουσική στο σύνολό της μου έδωσε το ερέθισμα να θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να αποτελώ ένα μικρό κομμάτι της. Πηγαίνοντας αρκετά χρόνια πίσω, θυμάμαι απλά τον εαυτό μου να στήνω αυτί κάθε φορά που ένας φίλος και γείτονας έπαιζε ντραμς στη διπλανή πολυκατοικία. Αυτό πιθανότατα ήταν το σημείο μηδέν για εμένα. Αμέσως έστησα ένα αυτοσχέδιο ντράμσετ αποτελούμενο από διαφόρων τύπου μαξιλάρια, κουτιά, και μια φοβερή μεταλλική φρουτοθήκη που «έκλεψα» από τα ντουλάπια της κουζίνας μας (ίσως το καλύτερο hi-hat που έχω παίξει «χαχα»). Στη συνέχεια γράφτηκα σε ένα ωδείο και κάπως έτσι τα υπόλοιπα ακολούθησαν από μόνα τους.

Joseph: Θυμάμαι πως το πρώτο τραγούδι που έμαθα να τραγουδάω διαβάζοντας τους στίχους στα αγγλικά ήταν το “A Whole New World” από το soundtrack του «Aladdin» της Disney (1992). Μου το είχε κάνει δώρο σε CD η θεία μου. Πρέπει να ήμουν έξι, επτά χρονών, κάπου εκεί. Δεν χόρταινα να το τραγουδάω, ένιωθα τόσο ωραία να ακούω τη φωνή μου σε μια ξένη γλώσσα και να πατάω πάνω στο original τραγούδι προσπαθώντας κάπως να συντονίσω τις νότες της φωνής. Οι γονείς μου μου έκαναν παρατήρηση επειδή του έδινα και καταλάβαινε, το ίδιο και μια δασκάλα στο δημοτικό όταν τραγουδούσα το “the Lion Sleeps Tonight” (Tokens, 1961) από το «Lion King» (1994). Μάλλον το «κόψιμο» τους με πείσμωσε, γιατί από τότε δεν σταμάτησα να ασχολούμαι με τη μουσική.

Ένα τραγούδι που πραγματικά με στιγμάτισε και ήταν και σχετικά πρόσφατα, ήταν το “Please, please let me get what I want this time (The Smiths, 1984). Εκείνη την περίοδο είχα παραιτηθεί από την ενεργό δράση στη μουσική για περίπου έναν χρόνο (2017-18) και είχε αρχίσει να με πονάει, να πνίγομαι με κλειστό στόμα και χωρίς να δημιουργώ. Είναι ένα σημείο στο τραγούδι πριν το τέλος που μου θυμίζει Χατζιδάκι, ίσως φανεί αστείο, αλλά νομίζω πως αυτό ήταν η σταγόνα που με ξεχείλισε. Δάκρυσα. Εγώ ένα ποτήρι ούτως η άλλως ήμουν τότε. Δούλευα σε ένα γραφείο και η μόνη μου διασκέδαση ήταν να βγαίνω με κανέναν φίλο και να πίνω ένα ποτό σε κάποιο μπαρ, να μουδιάζω λίγο το κεφάλι μου με μουσική. Στη δουλειά έκανα μόνο μερικά πεντάλεπτα διαλείμματα για τσιγάρο, στα οποία, έκτοτε, ξεκίνησα και ξανα-έγραφα στίχους. Δεν τους έγραφα απλώς, τους ξαναδιάβαζα κάθε πρωί για να τεστάρω αν ήταν αληθινοί και αν ακόμη νιώθω έτσι. Αν κάτι δεν ίσχυε, το έσβηνα και αναδιατύπωνα το κομμάτι, μέχρι να μην υπάρχει τίποτε παραπάνω ή λιγότερο από αυτό που με έτρωγε μέσα μου. Ξεκίνησα με αυτόν τον τρόπο να δουλεύω πολλά γραπτά ταυτόχρονα. Ήταν οι μικρές μου σανίδες σωτηρίας, που τις λείαινα και της δούλευα λίγο λίγο μέχρι να έρθουν στο μέγεθος και σχήμα που θα μπορούσα να τις δέσω όλες μαζί και να φύγω από το καταραμένο αυτό νησί. Και κάπως έτσι, ξαναέμαθα από την αρχή να γράφω χωρίς να το θέλω, από ανάγκη πιο πολύ. Όλα αυτά από ένα τραγούδι των Smiths που έτυχε να το ακούσω μια στιγμή. Γι’ αυτό αγαπώ τη μουσική τόσο πολύ. Και θέλω με κάποιον τρόπο να της δώσω πίσω ό,τι μου προσέφερε. Αποφεύγω να σχολιάσω τα σκοτεινά σημεία τις πορείας γιατί έχω την αίσθηση ότι ήδη τα καταλαβαίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν φτάσει να διαβάζουν μέχρι εδώ τη συνέντευξη. Το θέμα είναι να γνωρίσουν ότι υπάρχει ένα φως στο τούνελ αν σκάψεις λίγο ακόμη, και παραδόξως, λίγο πιο μέσα. Αυτό δεν το λένε συχνά, αλλά να, εγώ το λέω τώρα, πάρτε ανάσα και θάρρος, γλυκές ψυχές που κρύβεστε, εσάς περιμένουμε να λάμψετε!

Aς περάσουμε στο ερώτημα περί ελληνικής indie σκηνής. Ένα ερώτημα που έχει σταθεί αφορμή για ατέρμονες συζητήσεις και έχει πολλαπλές προσεγγίσεις. Υπάρχει εγχώρια σκηνή που αγκαλιάζει τον indie/shoegaze/post-punk ήχο και αν ναι, διακρίνετε κάποια δυναμική σε όλο αυτό;

Dean: Καλώς ή κακώς, η αγορά στην Ελλάδα στρέφει το βλέμμα της σε διαφορετικές σκηνές. Η indie σκηνή στην Ελλάδα είναι αρκετά περιορισμένη, από τους καλλιτέχνες μέχρι τις δισκογραφικές που ασχολούνται με αυτό το είδος. Παρόλα αυτά, διακρίνουμε μια μικρή σπίθα τον τελευταίο καιρό, παρατηρώντας καινούριους καλλιτέχνες στον χώρο αλλά και ήδη υπάρχοντες που υιοθετούν στη μουσική τους indie rock στοιχεία. Επίσης, υπάρχει μια αυξανόμενη τάση στο κοινό να αγκαλιάζει το είδος, και αυτό είναι μια ευχάριστη έκπληξη και για εμάς.

Joseph: Αυτό που λέει ο Dean είναι μια μεγάλη αλήθεια, και για να προσθέσω και κάτι στο πρώτο σκέλος που αναφέρεται, ειδικά για τις περιπτώσεις με αγγλόφωνο στίχο τα πράγματα φαίνεται να είναι ακόμη πιο περιορισμένα με μια πρώτη ματιά. Από ό,τι έχουμε διαπιστώσει όμως, ειδικά τον τελευταίο καιρό που ερχόμαστε σε επαφή και επικοινωνία με τη σκηνή από πρώτο χέρι πλέον, όχι μόνο υπάρχει σπίθα και ταλέντο αλλά και πολλά παραδείγματα ευγενούς και εξελισσόμενης αλληλεγγύης όχι μόνο στην “underground” σκηνή αλλά και γενικότερα σε αυτό που λέμε «καλλιτεχνικό χώρο». Αυτό εμείς το λέμε ελπίδα που παίρνει σάρκα και οστά. Μήπως έχει έρθει η ώρα λοιπόν να πάρουμε ο ένας τον άλλον από τον χέρι και να φερθούμε σαν Ευρώπη εκεί που έχει ουσία; Μια δοκιμή. Ούτως η άλλως, δεν φαίνεται πραγματικά να έχουμε τίποτα να χάσουμε.

Διαπιστώνω ευχάριστα ότι προσδίδετε ιδιαίτερη σημασία και στην εικόνα σας πέρα από τον ήχο και την ερμηνεία. Είναι το καλογραμμένο και λυρικό κείμενο στο Δελτίο Τύπου για το πρώτο σας 7ιντσο EP, η καλόγουστη παρουσία σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και φυσικά η συνεργασία σας για το video clip του “Young Sad Lovers” με τη φωτογράφο Αλεξάνδρα Διονά. Πόσο καταλυτικό είναι αυτό που λέμε αγγλιστί image για μια σύγχρονη μπάντα;

Dean: Η τεχνολογική εξέλιξη με την πάροδο των ετών έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ακούμε μουσική αλλά και το πώς ανακαλύπτουμε νέα μουσική. Πλέον η μουσική, για πολλούς, αποτελεί μια οπτικοακουστική εμπειρία περισσότερο. Συνεπώς, θεωρούμε πως για να είναι ολοκληρωμένη η δουλειά μας είναι εξίσου σημαντικό να τη «ντύσουμε» με λίγη παραπάνω προσοχή! Η Αλεξάνδρα Διονά ήταν καταλυτικός παράγοντας στο εγχείρημά μας αυτό και είμασταν σίγουροι εξ αρχής για το αποτέλεσμα της δουλειάς της.

Joseph: Εδώ θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι επιπλέον. Η αισθητική και το image για πολλούς καταλαβαίνουμε ότι θεωρείται το περιτύλιγμα. Θέλουμε να προτείνουμε κάτι άλλο αυτή τη φορά. Η τέχνη είναι μια κρυφή προσπάθεια επικοινωνίας. Όσο περισσότερα τα μέσα, τόσο πιο αποτελεσματική η επικοινωνία. Είναι storytelling. Ήχος, εικόνα, συμβολισμοί, αισθήσεις. Το μήνυμα δεν το φτιάχνουμε μόνο εμείς από την πλευρά μας, το φτιάχνουμε όλοι μαζί, οι κιθάρες μας, οι φωνές μας, τα γραπτά μας, οι εικόνες της Αλεξάνδρας, οι αισθήσεις και ερμηνείες του κοινού, αυτή η συνέντευξη. Δεν είναι image. Είναι μια προσπάθεια για αληθινή, ολική επικοινωνία, ένας διάλογος αισθήσεων, ίσως.

Πείτε μου πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την ανεξάρτητη Ελληνική Make Me Happy Records; Θεωρώ πολύ ελπιδοφόρο το γεγονός ότι νέες εντόπιες δισκογραφικές στηρίζουν αυτό το μουσικό είδος και μάλιστα σε δύσκολες περιστάσεις.

Youth Valley: Ο Bill Polychronos και o Ian Skiadas από τη Make Me Happy Records, μας προσέγγισαν από τον πρώτο μήνα που δηλώσαμε παρόντες στη σκηνή με το video “Young Sad Lovers”. Νιώσαμε μεγάλη τιμή που δύο άτομα με την εμπειρία τους ήθελαν να μας στηρίξουν και να βγάλουν τα τραγούδια μας σε φυσική μορφή. Και εκτός αυτού, όπως είπατε κι εσείς, νιώσαμε μια μεγάλη ελπίδα κι εμείς. Κανονικά δεν είχαμε σκοπό να φτιάξουμε βινύλιο από την κυκλοφορία μας αυτή, παρά μόνο αργότερα στα πλαίσια ενός full album ή κάποιου δεύτερου EP. Και να ’μαστε τώρα εδώ με ένα πανέμορφο, sold out 7ιντσο στα χέρια. Το τελευταίο μας copy είναι αυτό παρεμπιπτόντως (γέλια). Ευχαριστούμε πολύ Bill και Ian! Μας έχουν βοηθήσει πολύ ανθρώπινα από την πρώτη στιγμή που ήταν στο πλευρό μας, και αυτό αξίζει να σημειωθεί.

Ποια είναι τα σχέδια των Youth Valley για το μέλλον; Nα αναμένουμε κάτι ακόμη από σας μέσα στο 2021; Και, τέλος, δυο λόγια για τους fans σας –count me in J– εκεί έξω που σας στηρίζουν και που αγκάλιασαν το πρώτο σας EP.

Joseph: Ναι! Να αναμένετε! Θέλουμε να φτιάξουμε κάτι για το merchandise μας και είμαστε ήδη κοντά. Δεν θα σας πούμε τι, αλλά θα είναι κάτι που δεν θα σας αφήσει αδιάφορους σίγουρα. Ακόμη έχουμε ένα backstage video in the works by Konstantina Rizou, που όσο παρακολουθούμε την εξέλιξή του, τόσο πιο πολύ γελάμε με τα απρόοπτα που είχαν συμβεί αλλά και συγκινούμαστε, νοσταλγώντας το πόσο οικογενειακά είχαμε δέσει, όλο το team του «Young Sad Lovers» music video από τα μοντέλα μας, την Geo και τον Jimmy, μέχρι την Αλεξάνδρα. Θέλουμε πολύ να μοιραστούμε αυτή την ατμόσφαιρα μαζί σας. Επίσης σκεφτόμαστε να δώσουμε ένα live στο YouTube, πώς θα σας φαινόταν αλήθεια αυτό σαν ιδέα;

Dean: Ιδέες, πλάνα και στόχοι υπάρχουν. Είμαστε χαρούμενοι που συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που έχουν όρεξη και ευελπιστούμε οι συγκυρίες και η γενικότερη κατάσταση που επικρατεί εξ αιτίας του covid-19 να μην επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τα πλάνα μας. Αυτό που μας χαροποιεί ιδιαιτέρως και μας κάνει να αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη είναι το γεγονός ότι αρκετός κόσμος μας έδωσε θετικό feedback και αγκαλιάζει τη μουσική μας από τα πρώτα κιόλας βήματά της. Αυτό ίσως είναι το πιο σημαντικό και τους ευχαριστούμε πολύ!

Youth Valley: Το μήνυμα σε αυτούς που είχαμε την τιμή να εκφραστούν μαζί μας και μέσω ημών:
We are humbled to be loved and appreciated by you! May you stay calm, loving, patient and healthy until the pandemic gradually and steadily wares off. And then, may we meet on a better, stronger stage and sing together, under smiling skies and hopeful days! See you soon through our conversations in the media and our mutual art enquiries! Let’s make this happen now <3

Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά για την όμορφη συζήτηση που είχαμε και σας εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα για το μέλλον!

* Το “Youth Valley EP” των Youth Valley κυκλοφόρησε σε 7ιντσο βινύλιο στις 14/02/2021 από τη Make Me Happy Records και διατίθεται από το bandcamp της εταιρίας, σε δισκοπωλεία, καθώς και ψηφιακά από το bandcamp του συγκροτήματος.

Links:
YOUNG SAD LOVERS official music video: https://youtu.be/sT9B3L8T8MM
Πολυσύνδεσμος για social media, streaming & merch: https://linktr.ee/youthvalley
Bandcamp
YouTube
Facebook

Nikos Pierrepoint
Hidden Track
Κάθε Τρίτη, 18:00-20:00