“To Know Us Better #6” - Στήλη Γνωριμίας Strummer Radio - Grey Gallows

«Grey is the colour of life, for all things that die…»
Έναν χρόνο μετά την τελευταία κυκλοφορία τους, οι Grey Gallows επιστρέφουν με την τρίτη τους δισκογραφική δουλειά “Garden of Lies”, που κυκλοφορεί από τη Γερμανική Cold Transmission Music.

Με βάση την Πάτρα και διεθνείς επιρροές, το darkwave συγκρότημα καταπιάνεται για άλλη μία φορά με τα γνωστά μοτίβα των εσωτερικών αναζητήσεων στα οποία μας έχουν συνηθίσει. Για αυτό τον τρίτο δίσκο, οι Grey Gallows συνεργάστηκαν με τον Nick (The Mute) Chalntoupis στη μίξη και παραγωγή, με στόχο τη δημιουργία ενός “σκοτεινού” ήχου, που έχει τις ρίζες του στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 και ο οποίος αντιπροσωπεύει την αισθητική του σχήματος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σημαντική συνεισφορά τα φωνητικά του Κωνσταντίνου, που ενίοτε παραπέμπουν στους Αμερικανούς gothic rockers The Wake, άλλοτε τους Γερμανούς Deine Lakaien, και τους Τούρκους She Past Away – κρατώντας πάντα ακέραιη την ταυτότητα του συγκροτήματος. Πέραν του έτερου «συνήθη υπόπτου» Διονύση σε κιθάρα, μπάσο, synths και programming, η Cleopatra Kaido, τραγουδίστρια του dark electro σχήματος Meat Injection, συμμετέχει στο κομμάτι “Dissociation”.

Ας αφήσουμε, όμως, τους ίδιους να μας συστηθούν.

Ποιοι αποτελούν τους Grey Gallows και πώς αποφασίσατε να δημιουργήσετε το συγκρότημα;

Κωνσταντίνος: Οι Grey Gallows είναι ο Διονύσης στην κιθάρα, μπάσο, synths και programming και ο υποφαινόμενος στα synths και στη φωνή. Όταν γνωριστήκαμε και ταιριάξαμε μουσικά, γίναμε φίλοι και σκεφτήκαμε πόσο θα θέλαμε να φτιάξουμε μια μπάντα που να συνδυάζει αυτά που αρέσουν και στους δύο, στοιχεία από τη σκοτεινή μουσική της δεκαετίας του ’80 και ’90. Θέλαμε, επίσης, η μπάντα μας να μας εκφράζει απόλυτα μουσικά και να είναι κομμάτι της ελληνικής wave παράδοσης, η οποία έχει δώσει αριστουργηματικούς δίσκους από τη δεκαετία του ’80 μέχρι και τις μέρες μας.

Πώς προέκυψε το όνομα της μπάντας;

Διονύσης: Το όνομα υπήρχε σαν ιδέα αρχικά για ένα άλλο συγκρότημα στο οποίο συμμετείχα το 2013 και προέκυψε από το τραγούδι “Gallow Dance” των αγαπημένων μου Lebanon Hannover. Απορρίφθηκε, λοιπόν, τότε η πρότασή μου και όταν αποφασίσαμε με τον Κωνσταντίνο να σχηματίσουμε το γκρουπ, το όνομα ήταν το μόνο που δεν μας δυσκόλεψε.

Τι σας ώθησε στη δημιουργία του νέου δίσκου;

Κωνσταντίνος: Καταρχάς, η μεγάλη επιθυμία μας να εκφραστούμε μουσικά. Δεν θα ήταν ψέμα, εάν σου έλεγα πως για εμάς η μουσική αποτελεί ταυτόχρονα ένα προσωπικό καταφύγιο, μια συναισθηματική εκτόνωση και μια προσωπική λύτρωση, μια διέξοδος από τα αναπόδραστα γεγονότα της καθημερινότητας, γεγονότα που φθείρουν όλους μας. Φυσικά, ένας ακόμα λόγος είναι πως θέλουμε να παραμένουμε ένα ενεργό κομμάτι του παζλ της ελληνικής σκοτεινής σκηνής, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει δώσει φοβερές δουλειές. Το να γράφουμε μουσική είναι μια κινητήρια δύναμη, μια ώθηση που μας δημιουργεί μια απίστευτη αίσθηση πληρότητας.

Ποιους καλλιτέχνες/μπάντες θα αναγνωρίζατε ως επιρροές; Έχετε όλα τα άτομα παρόμοιες επιρροές;

Διονύσης: Και οι δύο μας σαν ακροατές αλλά και σαν μουσικοί από την εφηβεία μας μέχρι σήμερα έχουμε διάφορα ακούσματα από τον χώρο π.χ. του μέταλ μέχρι και το punk. Μπάντες όπως οι Sisters of Mercy, Clan of Xymox, Joy Division, Bauhaus από τη δεκαετία του ’80 και νεότερα συγκροτήματα όπως οι Lebanon Hanover, She Past Away, είναι γκρουπ που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στον ήχο μας. Εδώ θα πρέπει να πω πως έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση και ελληνικά σχήματα, όπως οι South of No North, Yell O Yell, Ding An Sich, Λευκή Συμφωνία, Selofan, Paradox Obscure, Data Fragments.

Σε ποια μεγάλη μπάντα ή καλλιτέχνη θα θέλατε να είστε support;

Κωνσταντίνος: Λοιπόν, είναι τόσοι οι καλλιτέχνες που δεν ξέρω από πού να αρχίσω! Σίγουρα, θα επιθυμούσαμε να μοιραστούμε τη σκηνή με όλους τους καλλιτέχνες που αναφέραμε πριν ως επιρροές μας. Γι’ αυτό, θα αρκεστώ σε 2 μόνο συγκροτήματα. Η πρώτη μπάντα θα ήταν οι The Cure. Μιλάμε για τη ζωντανή ιστορία της σκοτεινής μουσικής των τελευταίων 40 χρόνων. Η σκέψη και μόνο είναι εκστατική! Η δεύτερη μπάντα θα ήταν οι Τούρκοι She Past Away, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει έναν δικό τους, προσωπικό, μοναδικό ήχο! Θα θέλαμε λοιπόν να δούμε πώς το κάνουν live. Θα ήταν για εμάς απίστευτες εμπειρίες και οι δύο!

Με ποιον καλλιτέχνη ή παραγωγό (Έλληνα ή μη) θα θέλατε να συνεργαστείτε;

Διονύσης: Όσον αφορά στην παραγωγή, θα έλεγα ότι είμαστε τυχεροί που στο τελευταίο μας άλμπουμ συνεργαστήκαμε με έναν άψογο επαγγελματία, και μιλάω για τον Νίκο (The Mute) Χαλντούπη. Πιστεύω πως έχουμε ένα αποτέλεσμα στα χέρια μας το οποίο στα αυτιά μου δεν υστερεί σε σχέση με άλλες δουλείες μεγάλων σχημάτων και το οφείλουμε ξεκάθαρα σε αυτόν.

Ποιο τραγούδι θα θέλατε να διασκευάσετε;

Διονύσης: Έχουμε διασκευάσει ήδη 2 τραγούδια τα οποία χρησιμοποιούσαμε στα setlist μας και είναι το Alice των Sisters of Mercy και το Jasmine and rose  των Clan of Xymox. Γενικά δεν είμαστε κατά των διασκευών, αν και θεωρώ πως είναι κάτι αρκετά δύσκολο, μιας και αυτομάτως ο ακροατής θα κάνει τη σύγκριση με το πρωτότυπο. Εγώ προσωπικά θα ήθελα κάποια στιγμή να δοκιμάζαμε μια διασκευή σε κάποιο τραγούδι του Adrian Borland, είτε τις προσωπικές του δουλειές, είτε κάποιο κομμάτι των Sound. Έχω μεγάλή αδυναμία στο “Walking in the opposite direction”.

Πείτε μας μια αστεία/παράξενη ιστορία που σας έχει τύχει σε περιοδεία ή live

Κωνσταντίνος: Δύσκολο να σκεφτώ μια αστεία στιγμή, όταν στα live μας συνήθως είμαστε αρκετά αγχωμένοι. Μια παράξενη ή άβολη με την καλή έννοια στιγμή, ήταν όταν μόλις στο 2^ο live μας στην Αθήνα, αφού κατεβήκαμε από το stage, με πλησίασε μια κοπέλα και μου είπε πως είχε έρθει από την Πάτρα, που σπούδαζε, μόνο και μόνο για να μας δει. Εντάξει, ομολογώ πως τα ’χασα λίγο και μάλλον πρέπει να μπέρδεψα τα λόγια μου μετά από την αμηχανία. Μία άλλη φορά, ξεκινάμε το πρώτο τραγούδι και εγώ μπαίνω σε άλλο σημείο, και ενώ συνεχίζω να τραγουδώ ξέροντας, πως ό,τι λέω είναι σε λάθος σημείο, σκέφτομαι αστραπιαία “Αυτό τώρα πως το σώζουμε;“. Κλασική περίπτωση άγχους πάνω στη σκηνή!

Το τελευταίο άλμπουμ που αγόρασε το κάθε μέλος/ τι ακούτε αυτό τον καιρό;

Διονύσης: Οι τελευταίες αγορές μου ήταν η συλλογή που κυκλοφόρησε με τίτλο “The early years 1987-1992” των Ding An Sich και το ομώνυμο των Kalte Nacht, δύο εξαιρετικές δουλειές από την Geheimnis Records.

Κωνσταντίνος: Το τελευταίο άλμπουμ που αγόρασα και μάλιστα σε δίσκο, ήταν ο “Κακός Άνεμος” των Cold I, σε ένα live τους στο πανεπιστήμιο της Πάτρας. Μου αρέσουν πολύ και live είναι πολύ δυνατοί!

Το φορμάτ της μουσικής (βινύλιο, cd, mp3) παίζει κάποιον ιδιαίτερο ρόλο στις κυκλοφορίες σας;

Διονύσης: Προσωπικά προτιμώ το βινύλιο μιας και είναι το φορμάτ το οποίο συλλέγω. Άρα συναισθηματικά θα σου έλεγα πως για εμένα ήταν ιδιαίτερη στιγμή, όταν μας ανακοινώθηκε ότι η κυκλοφορία του “Garden of Lies” θα γίνει και σε βινύλιο. Πιστεύω πως, παρόλο που ζούμε στην εποχή της απόλυτης ψηφιοποίησης, το να έχεις στα χέρια σου ένα άλμπουμ, είτε σε βινύλιο είτε σε cd, του δίνει αυτομάτως μια άλλη αξία. Για παράδειγμα, και μόνο του ότι μπορείς να επεξεργαστείς το artwork, για εμένα είναι κάτι το οποίο δεν αντικαθίσταται. Αλλά και πάλι ίσως έχει να κάνει περισσότερο με τα βιώματα του καθενός, π.χ. ένα παιδί σήμερα στην εφηβεία του δεν μπορεί νομίζω να καταλάβει πώς είναι να μαζεύεις το χαρτζιλίκι σου, για πας σε ένα μαγαζί και να διαλέξεις έναν δίσκο που πολλές φορές ενδεχομένως να μην έχεις ακούσει ούτε ένα δείγμα του προηγουμένως. Και για να το κλείσω εδώ, για μένα ένα άλμπουμ είναι πάντα ένα πολύ όμορφο δώρο για κάποιον αγαπημένο ή φίλο.

Πώς βλέπετε τον ρόλο του καλλιτέχνη στην κοινωνία; Τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα σας επηρεάζουν;

Κωνσταντίνος: Προσωπικά εκτιμώ πολύ τους καλλιτέχνες, οι οποίοι με το έργο αλλά και με τη γενικότερη στάση τους, θίγουν κοινωνικοπολιτικά ζητήματα με σκοπό να επηρεάσουν συνειδήσεις προς το καλύτερο, ιδίως νεότερων παιδιών, Επίσης, θεωρώ πως αυτό θα πρέπει να βγαίνει σε κάποιον φυσικά και να δένει αρμονικά με το καλλιτεχνικό του έργο. Εμείς, από την άλλη πλευρά, αν και σαν άνθρωποι επηρεαζόμαστε ξεκάθαρα από τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, ωστόσο μέσω της μουσικής μας απευθυνόμαστε περισσότερο σε μύχια συναισθήματα και βιώματα, στα οποία πολλοί μπορούν να δουν την αντανάκλαση της κοινωνίας και του εαυτού τους. Ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία της κοινωνικής πραγματικότητας που θίγουμε, πάντα μέσα από το δικό μας φίλτρο, όπως για παράδειγμα στο νέο μας video clip, με τίτλο “Dissociation”.

Ασχολείστε με κάποια άλλα projects πέρα από την μπάντα;

Κωνσταντίνος: Οι Grey Gallows είναι το μουσικό μας τέκνο, η πρώτη μας και κύρια προτεραιότητα, για την οποία αφιερώνουμε αρκετό από τον καθημερινό μας χρόνο. Προσωπικά, τον τελευταίο χρόνο έχω κάνει και κάποια guests σε μπάντες ή projects φίλων, είτε συνθετικά είτε ως τραγουδιστής. Και τα δύο αφορούσαν το black metal άκουσμα, οπότε είμαι πολύ περίεργος να ακούσω το τελικό αποτέλεσμα.

Γράψτε ένα σχόλιο για την τωρινή μετάCOVID κατάσταση και το πώς σας έχει επηρεάσει ως μπάντα, και μοιραστείτε μαζί μας κάποιες «οδηγίες επιβίωσης» που ακολουθείτε.

Διονύσης: Αυτό που εμένα προσωπικά με προβληματίζει, είναι το τι θα ακολουθήσει μετά από όλη αυτή την κατάσταση. Νομίζω ότι δυστυχώς δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε το πραγματικό μέγεθος των συνεπειών που έχει μια τέτοια κρίση, παρόλο που η ανθρωπότητα δεν βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με αλλαγές συνταρακτικές που αφορούν τη μέχρι πρότινος ζωή μας. Και αυτό που με θλίβει είναι πως έχω την αίσθηση ότι τα αντανακλαστικά μας σαν κοινωνία είναι για άλλη μια φορά αρκετά αργά. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν οδηγίες επιβίωσης για μια τέτοια συνθήκη, εκτός από το να δείχνουμε πραγματικό ενδιαφέρον για τους ανθρώπους γύρω μας. Τώρα, όσον αφορά στο συγκρότημα, δεδομένου του ότι ήδη εδώ και δύο χρόνια ζούμε σε διαφορετικές πόλεις, για εμάς δεν έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο με τον οποίο δουλεύουμε. Ίσως αυτό που μας έχει στοιχίσει πιο πολύ είναι η ακύρωση κάποιων support και ότι δεν ξέρουμε πότε πραγματικά θα είμαστε σε θέση να μπορέσουμε να κάνουμε κάποιο live ξανά.

Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Διονύσης: Η αλήθεια είναι πως πριν καν ανακοινωθεί η κυκλοφορία του 3^ου άλμπουμ μας “Garden of Lies” από τη γερμανική Cold Transmission, εμείς είχαμε ήδη ξεκινήσει να δουλεύουμε νέο υλικό. Αυτή τη στιγμή λοιπόν, προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε τις βασικές ιδέες για την επόμενη δουλειά, με σκοπό μέσα στο επόμενο εξάμηνο, να προχωρήσουμε στη διαδικασία της μίξης και του mastering. Έχουμε ήδη κυκλοφορήσει 2 βίντεο, τα οποία δημιούργησε ο Πάνος Κέκεσης (KENO team) και θα θέλαμε σίγουρα να έχουμε άλλο ένα official clip στα χέρια μας για την προώθηση του άλμπουμ. Επίσης, μιας και δεν μας δίνεται η ευκαιρία να μπορέσουμε να κάνουμε κάποια live εμφάνιση, σκεφτόμαστε την εναλλακτική ενός live stream.

Θέστε και απαντήστε μια ερώτηση που θα θέλατε να σας κάνουν μέχρι τώρα και δεν έχετε ερωτηθεί.

Κωνσταντίνος: Πόση σημαντική είναι για σας η εικόνα σας πάνω στη σκηνή;
Θεωρώ πως, αν και η μουσική είναι ίσως το πιο ουσιαστικό στοιχείο σε μία συναυλία, η εικόνα παίζει και αυτή σημαντικό ρόλο, μιας και εκείνη τη στιγμή επικοινωνείς τόσο μουσικά, όσο και οπτικά με το κοινό. Ιδιαίτερα στη σκοτεινή μουσική, η επιβλητικότητα ή το μυστήριο ενισχύουν τη διάδραση μεταξύ του κοινού και των μουσικών. Οπότε, σίγουρα μας ενδιαφέρει και η εικόνα που έχουμε στα live μας και γι’ αυτό φροντίζουμε να παντρεύουμε, όσο μπορούμε, τη ζωντανά εκτελεσμένη μουσική μας με μια minimal σκηνική παρουσία και με προσεγμένη εμφάνιση.

Το άλμπουμ των Grey Gallows “Garden of Lies” κυκλοφορεί από την Cold Transmission Music

Support Grey Gallows:
Bandcamp
Facebook
Instagram: grey_gallows_gr
Youtube: greygallows band